Digitale KERST-editie 2018

~ KERST 2018 ~

---------------------------------------------------------------------------------

INHOUD:

- De ware betekenis van Kerstmis                                                                            

~ De Slaap – en de openbaringen die de ziel meebrengt van haar reizen ~               

- Waar deuren van open gaan (Joseph Campbell)                                 

- Het astrale niveau Agni Yoga 62                                                                                        

- Het leven in jezelf leren onderhouden. Omraam Mikhaël Aïvanhov                               

- Liefde is de Voeding van de Goden- Rudolf Steiner                                                  

- Wees niet zo onverschillig en nalatig tegenover de mensen in je omgeving.                                                                                                                 

- “Zo ben ik nu eenmaal..” Omraam Mikhael Aivanhov     
 - Agni Yoga                                                                                                                            

- Vervolgverhaal HPB, “Met mevrouw Blavatsky naar de tempel van Pallas Athene  -Deel 3 B –   Een historische reconstructie (1)                                                               

                                                            

               

* * *

De Ware Betekenis van Kerstmis

Corinne Helene zegt in haar boek ‘Het Mysterie van de Christos’ dat de adventstijd die de hele maand december duurt, ook wel het feest van lichtjes genoemd is, omdat de spirituele impulsen van het seizoen de mensheid voorbereiden op een neerdaling van de hemelse krachten die de jaarlijkse wedergeboorte van de Kosmische Christus in onze aardse sferen vergezellen. Zij zegt verder dat de ware betekenis van het kerstseizoen ligt in de geboorte van het Christus-bewustzijn in ons. Dat is de grote gave aan de mensheid in deze tijd.

Zij spreekt over de oeroude legenden die bestaan hebben sinds de mensheid werd ingedeeld in rassen en naties. Er komt in deze verhalen altijd een hoge ingewijde in een vrouwelijke vorm periodiek naar de aarde om moeder van een Wereldleraar van die tijd te worden. Bij iedere gelegenheid is dit een Heilige geboorte geweest, voorafgegaan door een aankondiging door een engel en een onbevlekte ontvangenis.

Hier volgen een paar oeroude legenden:

In Egypte schonk de vrouwelijke godin Isis het leven aan de heilige baby Horus op 25 december- op midwinter zonnewende -  en die gelegenheid werd gevierd met groot feestvertoon terwijl de mensen ritmische zongen: ‘De Maagd heeft gebaard’.

In de Heilige Nacht in het oude Griekenland wil de legende dat Kore – de maagd-  werd binnengehaald na het baren van Aeon, de Nieuwe Tijd of het Nieuwe Jaar.

Mitra, de Heilige van Perzië, zou op 25 december geboren zijn.

De midwinter zonnewende werd ook gevierd in het oude Rome, ter nagedachtenis aan het huwelijk van de aarde en de zon en inwijdingen van mystici werden gevierd als nieuwe geboorten in die tijd.

Heer Krishna, vaak genoemd als de Christus van India werd net als het kindje Jezus in nederige omstandigheden geboren, terwijl zijn moeder en vader op een mysterie reis waren naar de bergen. Interessant is dat in dit verhaald koeherders in plaats van schaapherders het kind kwamen aanbidden. De zon stond in die tijd in het teken van Taurus (stier) en de koe wordt in India nog steeds als heilig gezien. Onze auteur verduidelijkt dat, toen de Heilige Geboorte plaatsvond in Palestina, de zon Taurus had verlaten en in Aries stond, het teken van het lam, en dus waren het schaapherders die het kindje Jezus kwamen aanbidden.

Het verschijnen van de Christus

Bijna tweeduizend jaar geleden kwam dat wonderbaarlijke wezen op aarde, dat functie bekleedt van de Christus, de Wereldleraar.

Sommige theosofen menen dat deze grote gebeurtenis werd vergemakkelijkt door de bereidheid van de grote Adept, die wij kennen als de Meester Jezus, om dertig jaar eerder te incarneren, zodat een geschikt voertuig beschikbaar zou zijn voor het neerdalen in de stof van dit Grote Spirituele Wezen, de Christus. Het overschaduwen van de Meester Jezus gedurende de laatste drie jaar van zijn leven vormde de basis voor wat wij tegenwoordig kennen als de christelijke religie en de Kerst-Mis wordt iedere jaar om deze tijd gevierd. 

Ons wordt verteld dat dit niet de eerste keer was dat de Christus neerdaalde in een stoffelijk lichaam om licht en leiding te even aan de mensheid. De Bhagavad Gita, genaamd het Hindoe ‘Lied van God’ heeft een tijdloze boodschap. Wij lezen dat God meer dan 25 eeuwen geleden incarneerde in de vorm van Krishna en Arjuna, die de mensheid vertegenwoordigt. Krishna zegt tot Arjuna; ‘Hij die de aard van mijn taak kent en van mijn Heilige Geboorte, wordt niet opnieuw geboren.

Religies – veranderende gewaden van Waarheid.

Religies zijn beschreven als de veranderende gewaden van eeuwige Waarheid, want Waarheid is mysterieus en moeilijk te vangen en kan nooit statisch of gefixeerd zijn, noch absoluut of eindig. Dus vertolken religies de partiële waarheden die hun stichters konden begrijpen.

Ontegenzeggelijk hebben religies mensen geïnspireerd tot een meer morele en ethische handelwijzen. Vele zijn echter vervolgd en veroordeeld omdat ze het waagden het dogam van een religie te weerstreven. Eeuwen na de geboorte van een nieuwe religie is de oorspronkelijke boodschap.

~ ☼ ~

~ De Slaap – en de openbaringen die de ziel meebrengt van haar reizen ~

Omraam Mikhaël Aïvanhov

Wanneer je ziel het lichaam verlaat tijdens de slaap, blijft ze niet inactief: ze gaat op reis, ze beschouwt de oneindigheid, ze communiceert met de hemelse geesten, ze verrijkt zich door zich te verdiepen in de liefde, de wijsheid en de waarheid.

Bij haar terugkeer brengt ze de herinnering aan al die rijkdommen met zich mee en probeert ze die over te dragen aan je hersenen.

Zelfs als je je daar niet dadelijk bewust van bent, zullen die grote waarheden uiteindelijk op een dag in je bewustzijn verschijnen, want zij laten een etherische afdruk in je achter.

Dat is ook de reden waarom het kan gebeuren dat je plots een inspiratie, een openbaring ontvangt.

Er was opeens een gunstig moment waarop je hersenen in de juiste stemming waren, en een waarheid die je al lang meedroeg, dook plots op in je bewustzijn.

Wil je dat deze ervaringen zich steeds vaker voordoen, dan moet je jezelf een grote discipline in je leven opleggen.

Vanaf het moment dat je door een werk van zuivering je gevoeligheid voor de goddelijke wereld ontwikkelt, zullen je hersenen gemakkelijker de openbaringen registreren die je tijdens de slaap hebt ontvangen.

***

Waar deuren van open gaan

- Joseph Campbell

"Volg je gelukzaligheid.

Als je je gelukzaligheid volgt, zet je jezelf op een soort van spoor dat daar al die tijd op je wacht, en het leven dat je zou moeten leven is degene die je leeft. Wanneer je dat kunt zien, begin je mensen te ontmoeten die zich in het veld van je gelukzaligheid bevinden, en ze openen de deuren voor jou. Ik zeg, volg je gelukzaligheid en wees niet bang, en deuren gaan open waar je niet wist dat ze zouden zijn. Als je je gelukzaligheid volgt, zullen er deuren voor je opengaan die voor niemand anders geopend zouden zijn. "
----------------------------------------------------------------------

Het astrale niveau

Agni Yoga 62

Art: Joke-Damusa

Leer, dat u op het astrale niveau slechts dat inbrengt wat u verwierf.

Onwetendheid blijft zoals het is.

Men kan alleen dat ontvangen, wat men geleerd heeft te verlangen.

Het is daar bijna onmogelijk om een nieuw veld van bewustzijn te verwerven.

Verzamel daarom een voorraad bewustzijn, opdat u niet in een voddig kleed wandele.

-------------------------------------------------------------------

Het leven in jezelf leren onderhouden.

Omraam Mikhaël Aïvanhov

Waarom kunnen zoveel mannen en vrouwen, die eerst een grote aantrekking voelden voor elkaar, de ander op den duur niet meer uitstaan?

Omdat zij het leven in zichzelf niet wisten te onderhouden, mooier en poëtischer te maken.

Want wat allen onbewust zoeken is het leven, zij zoeken niets anders.

En het leven is altijd verbonden met de liefde.

Wanneer je van iemand houdt, kun je daarvoor alle mogelijke uitleg geven, in werkelijkheid is er geen verklaring; als je van iemand houdt, is het omwille van het leven dat hij uitstraalt en dat leven neemt verschillende vormen aan: schoonheid, goedheid, zuiverheid, intelligentie, vrede, enz.

Omdat zij er niet in slagen het leven in zich te vernieuwen, vervelen de mensen zich en vervelen zij ook de anderen.

Dus, als je je niet wilt vervelen en bemind wilt worden, moet je weten hoe je de bron van het leven in jou kunt onderhouden door deze altijd te vernieuwen en te doen stromen.

art: Grev Kafi - The Magical Source
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Liefde is de Voeding van de Goden - Love is the God’s Nourishment

Rudolf Steiner

art: Arild Rosenkrantz

Omdat dieren en mensen afhankelijk zijn van de planten, zijn de Goden afhankelijk van de mens. Dat werd zo mooi uitgedrukt door de Griekse mythologie, waar de goden nectar en ambrosia van de stervelingen ontvangen.

Beide betekenen liefde; liefde wordt gecreëerd binnen het menselijk bestaan.

En het bestaan van de Goden ademt in Liefde; het is de voeding van de Goden. Liefde die door de mens is geschapen, is voedsel voor de goden.

Dat is veel meer werkelijk dan - laten we zeggen - elektriciteit, hoe vreemd het ook lijkt, in het begin lijkt liefde te beginnen als seksuele liefde en evolueert het naar de hoogste Goddelijke Liefde.

Maar alle liefde, lager en hoger, is adem van de Goden.

Nu zou er gezegd kunnen worden: als dit alles waar is, dan kan er geen kwaad zijn. Maar wijsheid ligt ten grondslag aan de wereld, liefde evolueert.

Wijsheid is de gids van liefde. Net zoals alle wijsheid uit een dwaling wordt geboren, zo streeft de liefde alleen uit de dwaling tot de hoogten, zo streeft de liefde alleen uit een conflict tot de hoogte. "

~ * ~

Wees niet zo onverschillig en nalatig 

tegenover de mensen in je omgeving.

Omraam Mikhaël Aïvanhov

Leer ze te beschouwen met een heilig gevoel en achter hun verschijning, achter de vorm van hun lichaam of hun gelaat, zal je hun ziel en hun geest ontdekken, die de zoon en dochter van God zijn.

Als je weet stil te staan bij hun ziel en geest, worden alle wezens die je hebt verwaarloosd, geminacht, buitengewoon waardevol.

De Hemel zelf, die ze in deze vermomming naar de aarde heeft gestuurd, beschouwt hen als kostbaarheden, als ‘bloembodems’ van de Godheid.

Dus, blijf bij alle mensen die je tegenkomt niet stilstaan bij hun fysieke verschijning, hun fortuin, hun levensomstandigheden of hun ontwikkeling, maar kijk naar hun ziel en hun geest.

Bedenk dat zelfs zij, die hier als bedelaar of zwerver rondlopen, prinsen en prinsessen zijn in de ogen van God die ze heeft geschapen.

***

“Zo ben ik nu eenmaal..”

Omraam Mikhael Aivanhov

Omdat ze denken daarmee hun zwakheden goed te praten, zeggen sommige personen: ‘Wat wil je, ik kan het niet helpen, zo ben ik nu eenmaal!’

Welnu, dat is een zuiver biologisch argument, dat volstrekt niet overtuigt.

We zijn allemaal ‘zoals we nu eenmaal zijn!’

We hebben echter ook allemaal een intelligentie om de biologische orde te verbeteren, en het is daaraan te danken dat de mensheid zich boven het dier heeft kunnen verheffen.

Verwijder die intelligentie bij de mens en hij zal opnieuw tot beestachtigheid vervallen.

Het is de intelligentie, het spirituele principe dat alle dingen ontwikkelt, verbetert en vervolmaakt.

Als je dit prijsgeeft door te zeggen: ‘Ik kan er niets aan doen, zo ben ik nu eenmaal,’ zul je nooit enige vooruitgang boeken.

Zo mogen we niet denken.

Wat je temperament, je gesteldheid ook is, aanvaard dit niet als een argument om het op te geven.

Zoek integendeel dit element in jou dat alles kan verbeteren en vervolmaken. Neem dit als gids, vertrouw erop en werk ermee.

~ ☼ ~

Agni Yoga

Naar de Leraar toe is er slechts één weg — voort te gaan zonder om te kijken.

De gedachte aan tegenslag houdt reeds de nederlaag in.

Als een adelaar boven de afgrond vliegt is hij die de richting kent van zijn vlucht.

~ * ~

“Je toekomst ligt opgeslagen in het heden. Je gedachten, woorden en daden van vandaag zijn de zaden voor de oogst van morgen.”

quote: White Eagle

----------------------------------------------

Met mevrouw Blavatsky naar de tempel van Pallas Athene

Deel 6

J. de Kler

Wij willen niet dat aan het publiek het bewijs geleverd wordt dat wij werkelijk bestaan. Zolang men twijfelt, en er is nieuwsgierigheid en lust tot onderzoek, dan is het gevolg dat men gaat nadenken.

Zodra ons bestaan niet langer geheim is, maar gemeengoed voor iedereen, zal de sceptische maatschappij er geen voordeel meer van hebben. Ook zal onze privacy (6) voortdurend gevaar lopen en met veel moeite beveiligd moeten worden.

(Meester Morya, ‘De Mahatma-brieven aan A. P. Sinnett’, pag. 250)6

Helena’s wachter op de drempel 2

Het was al ver na middernacht toen Helena voorzichtig de deur van haar slaapkamer opende. Zoals gewoonlijk lag daar Babula op een dun dekentje en in een soort hazeslaapje, languit tegen haar drempel aan. De hoteldirectie had de eerste dag van haar verblijf wel wat verrast gereageerd op dit Aziatisch gebruik van haar bediende  en bodyguard,   maar had zich er tenslotte bij neergelegd. Ook het bedienend personeel was er zo aan gewend. Alleen nieuwe gasten vonden het soms wel een beetje eng, dat daar ´s nachts een vreemde gespierde kerel, met tulband op het hoofd en kennelijk gewapend met een vervaarlijke kromme dolk, lag te slapen.

Meestal waren vooral dames snel vertederd als Babaji hen vriendelijk toelachte, een dubbele rij blikkerende tanden ontblotende. Hij was al eerder met mevrouw Blavatsky in Europa geweest. Daarom wist hij drommels goed dat hij als knappe, viriele en wat geheimzinnige oosterling, tal van blanke vrouwen aan het denken bracht. Ze zagen wel iets in hem.

Babji was onmiddellijk klaarwakker en kwam overeind. ‘Alles is in orde met de koets,’ rapporteerde hij. ´De Mem/sahib kan instappen.‘ Nadat Helena gecontroleerd had of Mary sliep, ging Babaji haar voor naar de geduldig wachtende koetsier beneden. Het had hem moeite gekost om er een te vinden die bereid was om op dit late uur naar de hoogst ongure buurt te rijden, vlak bij de Steeg van de Bandieten. Hij had hem tenslotte kunnen overhalen met een extra grote fooi,  onder voorwaarde dat hij niet bij de Tempel van Pallas Athene hoefde te wachten, maar een paar straten verder.

In het holst van de nacht

Eenmaal onderweg reden ze in gestrekte draf en Corso af, waar nog op tal van plaatsen lichten brandden en muziek opklonk van late nachtbrakers. Aan het einde reed de koetsier iets kalmer, sloeg eerst links, en daarna rechtsaf. Daarna volgde een grote, flauwe bocht. Ze hadden nu de Via dei Fori Imperiali bereikt. Stapvoets rijdende klonken de paardenhoeven nog slechts gedempt op de nu zanderige grond. De koetsier zette de rem aan, waarna de koets merkbaar wat omlaag daalde in een soort kleine vallei.

Ze hadden de buurt van tempels, of liever de ruïnes daarvan en de opgravingen bereikt. Babula, samen met de koetsier op de bok, keek spiedend rond of hij iets verdachts kon opmerken. De koetsier zette, ondanks de milde nachttemperatuur huiverend, zijn kraag op, zichzelf verwensende dat hij ooit aan dit avontuur begonnen was. Helena dacht onderwijl koortsachtig na. Wat zouden ze vinden op de afgesproken plaats? Zou de Meester Serapis daar zelf aanwezig zijn? Ze betwijfelde dat ten sterkste. Hij had immers in het geheel geen uur voor de afspraak opgegeven. Iemand als hij, zou vast niet al die tijd geduldig staan te wachten tot ze beliefde op te dagen. Nee, het zou natuurlijk weer een z.g. ‘geheime brievenbus’3 zijn. Maar wat bezielde hem om juist hier, op zo’n verdachte plaats, een afspraak te regelen? Had hij nu echt geen betere omgeving kunnen bedenken? Maar ze mocht nu niet opstandig zijn, bedacht ze.

Dit alles ging door Helena heen. Ze waren nu midden tussen de ruïnes voor hen waren daardoor in silhouet vrij goed zichtbaar, ofschoon er veel inktzwarte schaduwen waren, waarin van alles op hen kon liggen loeren. Terwijl de koets uiterst langzaam zich tussen de brokstukken van de bouwvallen een weg zocht, overdacht zij nog altijd, wat toch de relatie kon zijn tussen haarzelf en de godin Pallas Athena. Maar niet lang, want ineens ging haar een licht op. Het verband had te maken met haar ervaringen vlakbij de berg Ararat, waar haar huwelijk was stukgelopen.1 Deze berg werd immers door astrologen wel geassocieerd met de noodlottige ster Algol, die vrijwel identiek was met het Medusahoofd! Dat was de schakel!

Pallas Athena, godin van de slimme wapens

De godin Pallas Athena placht immers als afschrikwekkend symbool een afbeelding van dit Medusahoofd op haar schild te dragen.

Omdat ook een godin niet altijd maar met zo’n schild kan rondlopen, (want men wil toch ook wel eens af en toe gemakkelijk zitten, op een troon b.v.), had ze ook een wat verkleind Medusahoofd, dat ze op haar boezem kon bevestigen. Terwijl de god Mars zich van ouds specialiseerde op bruut geweld, bemoeide Pallas Athena zich meer met de slimme tactiek en onder meer de psychologische oorlogvoering, zoals het imponeren van de tegenstander door schrik.4 Tevreden dat ze de relatie ontdekt had, keek Helena iets meer oplettend om zich heen. Juist op dit ogenblik maakte de koets een scherpe zwenking naar links, waarbij de koetsier nog wat hoorde mopperen over de idioterie om hier midden in de nacht naar toe te willen. Dan keerde hij zich half naar haar om en zei knorrig: ‘Ecco, de tempel van Minerva, signora.’ Hij had gelijk.

De griekse Pallas Athena werd door de Romeinen Minerva genoemd. Helena blikte omhoog: daar, half in het poëtische maanlicht, was duidelijk een beeld van de godin te zien, maar het was waarschijnlijk nauwelijks groter dan een meter of drie. Wat een verschil met de echte tempels in Griekenland! Daar moet soms het beeld zo groot zijn geweest, dat het zowat door het open dak boven de tempel uitstak!

Maar de Romeinen pikten gewoon een graantje mee van elk godsdienstig systeem waarmee ze in aanraking kwamen. Deze speciale tempel was ook nooit erg populair bij hen geweest. Er was ook veel in gehuisvest. Het ergste was dat het tenslotte dienst ging doen als een soort Forum voor van alles en nog wat. ‘Forum betekent namelijk ook: ‘markt’. Kon het erger? Ja! Het werd tenslotte ook gebruikt als markt voor vee, waar deze dieren ook werden geslacht.

Nadat het een tijdlang ‘Forum Palladium’ had geheten, werd het tenslotte aangeduid met de nuchtere functionele naam ‘Transitorium’, dat wil zeggen Doorgangshuis. In een flits stond haar even voor ogen dat dàt ook wel eens symbolisch zou kunnen zijn voor het levenswerk dat zij zich had voorgenomen. Zou ook dàt niet een systeem dreigen te worden, waar haar opvolgers alle kanten mee zouden opkunnen? Maar direct schudde zij die sombere gedachte van zich af. Het zou haar persoonlijk niet eens verwonderen als de godin in de toekomst weer terug zou komen. Met een wetenschappelijke ontwikkeling die steeds doorging, kon het niet uitblijven of ook de oorlogvoering zou steeds geraffineerder worden. En dat was immers waar Pallas Athena voor stond? Ze zou best eens opnieuw aanhangers kunnen krijgen, in ieder geval onder de wetenschappers.4 Helena stapte behoedzaam uit het rijtuig. Babula was al de tempel ingegaan, maar kwam nu net weer tevoorschijn uit een rechts gelegen ingang. Het was duidelijk dat de koetsier popelde om door te rijden.

Nadat hij was verdwenen en met hem het schijnsel van de koetslantaarns, moest ze toch even aan de schaduwen van het zachte maanlicht wennen. Nu zag ze ook duidelijker, dat achter Babula een flauw lichtschijnsel door de deuropening naar buiten kwam.

Dat was kennelijk de ingang die toegang gaf tot de ruimte voor het altaar, al zou dat altaar nu niet veel meer voorstellen. Een groot gedeelte van het dak was reeds ingestort, zag ze nu ook, zodat het gebouw nog maar met moeite als tempel herkenbaar was. Aan archeologisch herstellingswerk was ook niets gedaan. Geluidloos lopende was Babula naderbij gekomen. ´Het lijkt me veilig,´ fluisterde hij. Ook hij was blijkbaar beducht voor verborgen aanwezigen. Rome krioelde van de daklozen, zodat te verwachten was, dat die ook hier slaapplaatsen zouden hebben gezocht. Het flauwe lichtschijnsel scheen op dergelijke bewoners te wijzen. Voorzichtig naderden ze de verlichte ingang. In het halfduister zag ze hier en daar iets liggen wat leek op een bundeltje vodden, maar het zou net zo goed een slapende kunnen zijn, een kind misschien.

Ineens kwam er beweging in één van de bundels: een man stond op. Hij liep naar een brandend olielampje en verplaatste dat naar een richel die zich uitstrekte boven een stenen tafel die vroeger een altaar moest zijn geweest. Daarna verliet hij de ruimte. In de schaduwen, naar ze hoopte zo min mogelijk zichtbaar, bleef Helena waakzaam. De stilte was bijna volkomen. Slechts af en toe werd deze verbroken door geluiden van plotseling opvliegende vogels, kennelijk nachtvogels die zich ergens tegen in veiligheid moesten stellen. Helena snoof de lucht op. In het mengsel van geuren bespeurde ze duidelijk de lucht van katten. Die zouden dit gebied wel weer in bezit genomen hebben. Nu haar ogen wat begonnen te wennen aan de schaarse belichting zag ze ook ineens hoe op meer plaatsen vurige ogen haar aankeken. Kennelijk werd zij nauwlettend door de dieren in de gaten gehouden. Het deed haar denken aan andere tempels, die ze had bezocht in de dampende oerwouden van Azië, waar hele volksstammen van tempelkatten klaar stonden om hun heilig gebied met tand en klauw tegen indringers te verdedigen. Ze wachtte nog even, maar de man die zo even weggegaan was kwam niet terug. Zou het verplaatsen van de lamp een teken voor haar geweest zijn? Voorzichtig deed Helena een paar stappen voorwaarts en beklom daarna de brokkelige treden van het oude altaar. Achter het stenen olielampje was duidelijk een nis.

Er lag een pakje in, zag ze nu ook. Het leek wel of het in een soort oliedoek was gewikkeld. Op de voorkant ontdekte ze iets vreemds: een vierkant samengesteld uit letters. Zonder verder aarzelen pakte ze het beet en trok het naar zich toe. Met enige bevreemding keek ze dan naar het lettervierkant van vijf maal vijf hokjes, geheel gevuld met letters die voor het grootste deel volkomen door elkaar stonden. Alleen de eerste regel maakte hierop een uitzondering. Hier stond duidelijk het woord ALBAN. Ze dacht na.

Alban? Dat woord had toch iets met inwijding te maken? Wat stelde dàt nu weer voor! Toch had ze het idee dat dit pakje voor haar bestemd kon zijn… Mentaal maakte zij zich leeg en keek een poosje kalm naar het vierkant.

Een hoogst ongebruikelijke postcode

Dan, ineens zag ze het! Het was gewoon haar volledige naam, voor zover die in 25 letters kon worden geschreven. De twee letters ´H´, die iets groter waren dan de rest, hadden haar op het spoor gebracht.  De rangschikking van de letters was die van het spiegelbeeld van een z.g. boustrofedon, een bij de Romeinen geliefde vorm van een letterraadsel.

Sinds wanneer hield Serapis zich met zoiets bezig? Maar dan herinnerde Helena zich ineens, van vroegere ontmoetingen in Egypte, dat hij altijd al een zwak gehad had voor magische vierkanten. Volgde men de leesrichting die bij een dergelijk spiegel-boustrofedon hoorde, dan kwam er dus gewoon tevoorschijn: Helena Petrovna Blavatsky Ha(hn).

De laatste twee letters van haar meisjesnaam Hahn, hier tussen haakjes geplaatst, ontbraken dus. Jammer eigenlijk. Dan aarzelde Helena even. Ze kreeg een flauw vermoeden, als ze naar het vierkant keek. Of waren die letters er soms toch? Ze boog zich iets voorover om in het flikkerende lamplicht beter te kunnen zien. Links en rechts stonden een paar krabbels boven het vierkant. Maar wacht eens! Dat waren toch immers demotisch letter!5 Ze probeerde zich, steunende op wat ze zich nog herinnerde van haar vroeger verblijf in Cairo, te binnen te brengen wat die twee lettertekens toch ook weer betekenden.

Maar dan wist ze het wel zeker: inderdaad: het tekentje met de spits naar boven, gelijkende op een piramide zonder onderkant, was de letter ‘H’, terwijl het andere teken, dat erg veel leek op een schaal met een handvat, de letter ‘N’ weergaf. Zo stond haar naam er dus toch compleet! Ze bleef kijken naar die twee demotische letters, die haar leken te hypnotiseren, omdat ze haar nog iets anders schenen te willen zeggen… Maar dan daagde het bij haar. Maar natuurlijk! Dat waren toch immers ook de symbolen die geplaatst werden bovenaan de pilaren van JAKIN en BOAZ die gebruikt werden in het vrijmetselaar-ritueel!

Het figuurtje met de punt naar boven, als een oprijzende vlam, stelde het vurige verlangen voor van de menselijke geest, om zich te verenigen met de Hogere Wereld. De schaal daarnaast symboliseerde het antwoord van de Hogere Machten, die hun Gnosis langzaam laten neerdruppelen in het menselijk hart.

Helena nam zich voor om de andere lettercombinaties uit het vierkant eens nader te gaan onderzoeken, zodra ze daarvoor meer tijd zou hebben. Zeer waarschijnlijk had Serapis het vierkant samengesteld na een bijzondere vorm van meditatie.

Hij was één van de zeer weinigen die wisten hoe op een veilige manier de paden van de transcendentie konden worden gevolgd om op de gebieden van de hogere dimensies te komen. Daar was het samenstellen van zo’n lettervierkant betrekkelijk eenvoudig. Snel borg ze de documentenbundel in haar tas en gaf Babaji een teken dat de opdracht was voltooid.

(wordt vervolg)

Noten

¹Korte inhoud van de voorafgaande afleveringen van deze serie.

Deel 1 – HPB brengt in de lente van het jaar 1885 een poos door in Torre del Greco, vlakbij de Vesubius en de onderaardse tempel van CU-MAE. De astroogische weergave van het plaatselijke krachtveld en de cirkel door vijf heilige plaatsen. Theosofia 96(3), juni 1995.

Deel 2 – HPB maakt een scheepsramp mee in de Griekse wateren. Een confortabel hotel in Rome geeft een prettige afwisseling na het Spartaanse verblijf in Torre del Greco. Over een connectie met Malta, de Graaf van St. Germain en de afstamming van Cagliostro. Theosofia, 97(2), April 1996.

Deel 3B – HPB vindt bescherming in het verborgen rebellennest in de bergen, geholpen door een mooie Sabijnse en haar man. Een terugblik op haar mislukte huwelijk en hoe zij ontsnapte aan een verbolgen echtgenoot, om te beginnen met haar vele wereldreizen. De occulte betekenis van de berg Ararat, die niet zo erg ver gelegen was vanaf de woonplaats van haar man. Thesosofia 97 (3), juni 1996.

Deel 4 – HPB en haar begeleidster Mary hebben een angstig avontuur op de Spaanse Trappen in Rome, dat goed afloopt, maar: Mary heeft inderdaad speciale gaven. De religieuze gezindheid van HPB en hoe zij haar doop wonder boven wonder overleefde. De levenslange vriendschap tussen HPB en Nadja, die als kleuter bij deze doop op een noodlottige wijze onbedacht ingreep. Theosofia 97 (5), oktober 1996.

Afl. 5 – Hoe een wandeling over de Pincio van Rome begint met de kennismaking van de griezelige invloed van een gevallen engel, maar ook met een verschijnsel van Hermafroditisme. Dan ontdekt HPB een geheime boodschap die belooft gevolgen te hebben… Theosofia, 97 (6) december 1996.

² We kennen deze term vooral in de esoterische betekenis. In de ruimere zin daarvan hebben wij te maken met beschermers of wachters van een zeer hoge orde, die de grenzen tussen de onderscheiden gebieden van de kosmos bewaken, zoals b.v. tussen het etherische en astrale gebied, of tussen verschillende planeetsferen (zie de Stanza’s van Dzyan). In lagere zin heeft het betrekking op gedachtevormen die men zelf heeft geformeerd en die bij het reïncarnatieproces eerst overwonnen moeten worden.

³ De ‘geheime brievenbus’ werd wellicht het eerst gebruikt door de in Duitsland ontstane geheime afdelingen van de Illuminaten, (…) ca 1800, die later ook relaties onderhielden met vrijmetselaren. Om de geheimhouding van de leden te garanderen, gebruikte men schuilnamen. Berichten tussen deze personen werden uitgewisseld door een gesloten envelop neer te leggen op een afgesproken plek. De geadresseerde wist alleen dat daar op de afgesproken tijd een bericht voor hem zou liggen, maar niet wie de werkelijke afzender was. Later werd deze methode dankbaar overgenomen door de volgelingen van Lenin en Marx. Nog later gingen ‘dealers’ in verdovende middelen zich ervan bedienen, evenals ontvoerders die een losgeld verlangden om een ontvoering ongedaan te maken. Natuurlijk was de ‘brievenbus’ van alles, van een bak voor afval tot een eenzame plek ergens in een bos, of zoals hier, binnen een tempelruïne.

4 Omdat Pallas Athena zich hoofdzakelijk bemoeide met de ‘slimme’ oorlogvoering, had zij alles te maken met b.v. belegeringsapparaten, ballistische slingerwerktuigen enz. Maar daarbij kwamen ook nog alle manieren van slimme onderhandelingstactieken, altijd zo, dat je er zelf beter van werd. Dus ook met het slim opstellen van contracten. Deze vaardigheid heeft de Romeinse godin Minerva dan ook vooral overgenomen. Alleen haar helm herinnert nog aan de oorlogsaspecten. Het is opmerkelijk dat mevr. Blavatsky ruim honderd jaar geleden al voorzag dat Pallas Athena wel eens terug zou kunnen komen, want dat is nu precies wat schijnt te gaan gebeuren! Er kwamen nl. onlangs al berichten uit de U.S.A., dat daar ergens zich deze godin opnieuw aan een beperkte groep volgelingen zou hebben geopenbaard. Het schijnt iets te maken te hebben met een of andere vorm van New Age beleving. Verdere berichten ontbreken helaas. Mocht deze berichtgeving juist zijn, dan is het wel heel typisch dat dit nu juist in de U.S.A. moest gebeuren, dus juist in het land bij uitstek dat zich heeft toegelegd op de fabricage van z.g. ‘smart weapons’, dus: slimme wapens, zoals doelzoekende projectielen, enz.

5 Demotisch is een sterk vereenvoudigde vorm van het Egyptische Hiëroglyfenschrift.

6 Interessant in dit stukje uit een brief van een Meester is het gebruik van het woord ‘privacy’. Deze kan blijkbaar gevaar lopen bij een al te grote bekendheid. Men heeft er al eens de aandacht op gevestigd dat hieruit zou kunnen worden opgemaakt dat wij hier dus te maken hebben met Meesters, die zich, eventueel tijdelijk, op aarde ophouden, net als de meer gewone mensen.

***