~ HERFST 2017 ~
--------------------------------------------------------------------
INHOUD
- Vragen
en Antwoorden (William Quan Judge)
-
De Astrologische Klok (Broederschap
-AgniYoga)
-
Vuur (Esoterische Astrologie- Alice A.
Bailey)
-
Rampspoed voor de mensheid- ( Vurige
Wereld-AgniYoga)
-
Over het halen
van examens en diploma’s (Omraam Mikhael
Aivanhov)
-
Raadsels en mysteriën van het leven (HPB- Geheime Leer I)
- Vervolgverhaal (deel I) HPB, “Met Mevrouw Blavatsky naar de Chthonische
gebieden rondom de Vesuvius”.
----------------------------------------------------------------------
Vragen en antwoorden
William Quan Judge
“Kan men vorderingen op het Pad maken zonder het vermogen te bezitten in
het Astrale Licht te zien, of zonder zich van iets, dat buiten het normale
valt, bewust te zijn?”
Men kan gedurende een geheel leven op “het
Pad” voortgaan, zonder bewust in het Astrale Licht te zien. Doch alle mensen
zien daarin, want ieder die droomt doet dit, terwijl het lichaam slaapt en niet
voor indrukken ontvankelijk is.
Men kan “Het Pad” over grote afstand begaan,
zonder te zien, want ieder werkt niet op dezelfde manier. Enkele horen,
mogelijk “eeuwen voor zij zien”, of gevoelen lange tijd voor zij horen of zien.
Men gebruikt het werktuig dat op een bepaalde tijd het doelmatigst is.
Wij kunnen de gehele dag volgen zonder iets
buitengewoons te herkennen of verschijnselen te ontmoeten. De buitengewoonste
dingen worden in het allergewoonste ontdekt en over het hoofd gezien door hun
schijnbare vertrouwdheid. Als het begrip op het natuurlijke is gericht, ontdekt
men het bovennatuurlijke of bovenmenselijke.
Alle vraagstukken zijn belangrijk zolang zij
onopgelost blijven, doch eenmaal zullen alle een oplossing vinden. Het vraagt
van onszelf geduld, want dikwijls komt het antwoord niet voor er jaren na het
stellen van de vraag verlopen zijn.
Wat is de ware Wil?
Is hij een vermogen van de ziel?
Wat moet ik onder de Goddelijke Wil verstaan en hoe kunnen wij onze
eigen wil met de Goddelijke verenigen?
Is hij iets dat we nu nog niet kennen of kunnen we zijn kiem ontdekken
in onze eigen wil of is hij een instinctieve beweging van de ziel?
1. De
aan de mens bekende wil is de kracht, die hij aanwendt om zijn doel te bereiken
– hij gebruikt hem blind en onwetend – en altijd ter willen van het zelf. Hij
wordt als een brute kracht aangewend. In zijn gewone gebruik is er weinig in te
ontdekken, dat de persoonlijkheid verder opheft dan tot het bereiken van
stoffelijke resultaten. Zijn bron ligt dan in de lagere elementen van de ziel.
De ware wil is een geconcentreerde kracht die
voortdurend doch weldadig werkt en ziel en persoonlijkheid beheerst, doordat
zijn oorsprong in de geest ligt en de hoogste elementen van de ziel. Hij wordt
nooit voor zelfbevrediging gebruikt en wordt door de hoogste beweegreden
bezield; zijn tussenkomst wordt nooit ingeroepen om een wet te breken, doch
werkt altijd in harmonie met het zichtbare en het ongeziene. Hij openbaart zich
door het menselijke verlangen naar zichtbare dingen.
2. Hij
is meer dan een vermogen van de ziel, want hij is de ziel aan de arbeid. De
geest blijft ongeopenbaard, tenzij door de ziel. De ziel die de geest openbaart
is de ware wil. De menselijke wil is de laagste vorm van deze openbaring.
3. Daar
de ware wil de openbaring is van de geest door de ziel, omvat hij éénzijn met
het goddelijke, voor zover de geest het goddelijke in de mens is. Hij is de God
in de mens, een deel van het aldoordringende. Als hij zich kenbaar maakt, wordt
de ware wil opgeroepen en zeggen we naar waarheid: Het is Gods Wil”.
Wij kunnen onze beperkte wil met de
goddelijke verenigen door ons doel verhevener te maken, door hem voor het goede
en het zoeken naar “God” aan te wenden, door ernaar te streven de weg te vinden
om hem in harmonie te gebruiken met de Goddelijke wetten. Door een correct
gebruik in de goede richting wordt de menselijke wil gezuiverd, opgeheven en
als hij alleen aangewend wordt in overeenstemming met ons hoogste ideaal wordt
hij één met het hoogste in de mens.
In onze gewone stoffelijke toestand kennen we
alleen de menselijke wil. Door middel van de menselijke wil bereiken we de
goddelijke wil. We worden ons bewust van de ware wil door de gewone wil, op
dezelfde wijze als wij ons van onze ziel bewust worden door middel van het lichaam.
Hij is geen instinct van de ziel. De ziel is de vader van de menselijke wil –
de geest is de vader van de ware wil.
----
∆
De
werkelijkheid is één,
Ook al
geven de wijzen er verschillende namen aan.
De Upanishads
-----------------------------------------------------------
De Astrologische Klok
Broederschap
~ 352 / 353- Agni Yoga
Degenen die de chemie van de lichtgevende hemellichamen
bestuderen kan men horen spreken over gelukkige en ongelukkige tekens.
Feitelijk kan er geen geluk of ongeluk voor de hele wereld
bestaan.
Het heeft dus geen zin te denken, dat een ongelukkige dag de
hele wereld in nietsdoen dompelt.
Toch dient men voorzichtig te zijn wanneer de chemie
gespannen en zwaar is.
Waarnemen en oplettend zijn kan de beste resultaten boeken.
Het is beter behoedzaam te zijn op een dag waarop het fortuin
u niet toelacht dan op een gelukkige dag uw scherpe waarneming te verliezen.
Verkeerd begrip van astrologie heeft voor veel kwellingen
gezorgd.
Laten wij niet vergeten, dat de chemie van de lichtgevende
hemellichamen niet op alles en iedereen dezelfde invloed kan uitoefenen.
Op de bergtoppen, in de oceanen en onder de aarde kan de
reactie op de chemie niet hetzelfde zijn.
De wetenschap van de invloed die lichtgevende hemellichamen
uitoefenen, zal groot worden wanneer ze zonder vooroordeel wordt opgenomen.
U dient te bedenken, dat zelfs de heilzaamste geneesmiddelen
in schadelijke geneesmiddelen kunnen veranderen, afhankelijk van de toestand
van het organisme.
Bij irritatie kan bijvoorbeeld voorgeschreven strofantus
giftige eigenschappen vertonen.
Strofantus regelt de activiteit van het hart en helpt
uitstekend bij spanning of vermoeidheid, maar niet wanneer men boos of
geïrriteerd is.
Ook andere middelen zijn alleen goed wanneer ze bij de
toestand van het organisme passen.
***
Er is
slechts één Waarheid, één Realiteit.
Er is geen
aparte God of Waarheid voor elke godsdienst in de wereld, net zo min als er een
aparte zon of maan voor de astronomen van verschillende naties zou bestaan.
Om die
ultieme spirituele Waarheid te ontdekken moeten wij haar tegemoet treden met
dezelfde strengheid waarmee de wetenschapper zijn of haar proefnemingen
uitvoert.
----------------------------------------------------------------
Vuur
‘Esoterische Astrologie’, blz. 425 - Alice A.
Bailey
Vuur is het symbool en de hoedanigheid van
het mentaal gebied. Vuur is een aspect van de goddelijke aard. Vuur was een in
’t oog vallend aspect van de oorlog. Vuur wordt door stoffelijke middelen en
met behulp van het minerale rijk voortgebracht; dit was de grootste bedreiging
en het uitverkoren middel van vernietiging in deze oorlog. Dit is een
vervulling van de oude voorspelling dat de poging om het Arisch ras te
vernietigen door middel van vuur zal zijn, gelijk het oude Atlantis werd
vernietigd door water. Vurige goede wil
echter en het bewuste geconcentreerde gebruik van de Shamballa-kracht kunnen
vuur door vuur verijdelen en dit moet
geschieden.
~ ☼ ~
Rampspoed voor de mensheid
Vurige Wereld III –nr. 334- Agni Yoga-
De meest beangstigende vloek voor de mensheid is haar
beperkte opvatting over de wereld.
De beste mensen denken dat het aannemen van hun horizon de
voornaamste sleutel is tot redding van de Wereld, maar hun wereldopvatting gaat
niet verder dan de grenzen van de stoffelijke wereld.
Vertegenwoordigers van de kerk beloven de mensen verlossing
van de ziel, maar zij gaan niet verder dan de stoffelijke wereld.
Nationale leiders richten het denken van hun bevolking op
reorganisatie, maar verder dan de lagere sferen komt hun leiding niet.
U kunt dus alle graden van menselijk leiderschap opsommen en
geschokt zijn als u ziet dat de mensheid in een doodlopende straat terecht is
gekomen.
Waarlijk, alleen wederopbouw van de Wereld en regeneratie van
het bewustzijn kunnen de energieën opwekken die voor het onderhoud van de
planeet nodig zijn.
Onvermoeid blijven wij herhalen dat het van vitaal belang is
het bewustzijn te zuiveren, want het laatste uur is aangebroken om datgene te
reinigen wat door de mens is voortgebracht.
Laten wij in het hart begrijpen, dat het Vurige Verbond helpt
bij de wederopbouw van de Wereld.
***
Over examens en diploma’s
Omraam Mikhael Aivanhov
Wanneer een student slaagt voor zijn examens, ontvangt hij
een diploma dat bepaalde deuren voor hem opent: hij kan zijn studies
voortzetten, werk zoeken enz.
Zo krijgen ook wij, wanneer we de beproevingen van het leven
met succes doorstaan, een diploma dat ons meer mogelijkheden en meer zekerheid
biedt om vooruit te gaan.
Je kunt zeggen: "Maar wat betekent dat diploma?"
Zo’n diploma is geen papier zoals dat van de universitaire
diploma's, die kunnen verloren gaan of vernietigd worden.
Hier gaat het om een soort zegel dat de natuur en de
entiteiten van de onzichtbare wereld op ons gezicht en op ons hele lichaam
aanbrengen en het wordt zo diep in ons geprent, dat niets of niemand het van
ons kan afnemen.
En dan zullen zelfs de geesten van de natuur, die dit soort
diploma's kunnen lezen, ons herkennen.
Waar we ons ook in de ruimte begeven, zij zijn in staat om
dit diploma op te merken, en dat is voor hen het teken dat ze ons moeten
ontvangen, beschermen en helpen.
~~ ☼ ~~
Raadsels en mysteriën van het leven
Raadsels en mysteriën van het leven
H. P. Blavatsky
De Geheime Leer, Vol. I p. 643 (eng)
Wij zijn verbijsterd over het mysterie dat wij zelf hebben
gemaakt en over de raadsels van het leven die we maar niet oplossen, en we
beschuldigen dan de grote sfinx dat ze ons verslindt. Maar er is werkelijk geen ongeval in ons leven, geen
ongeluksdag en geen tegenspoed, die niet kan worden herleid tot onze eigen
daden in dit of in een ander leven.
~ ☼ ~
VERVOLGVERHAAL DEEL I
Met Mevrouw Blavatsky naar de Chthonische gebieden rondom de
Vesuvius
Een historische reconstructie
Deel I
‘de Titanen-Kabirim, de grote Vulkanische Krachten behoorden
tot de Chthonische Godheden, zoals Korè en Demeter. Hun tempels waren steeds in
de meest vulkanische plaatsen gebouwd.’(G.L. II pag. 319-320)
‘Het was nacht. De Maan, gesluierd in donkere wolken wierp
een slechts onduidelijk licht over de lava-spleten die de Solfatara’s
omringden… Met in mijn tastende handen de Gouden Tak zocht ik het Altaar en
sprak de ontzagwekkende Woorden…De Heilige Tak op het Altaar was in
lichterlaaie … in duisternis schijn ik af te dalen in een afgrond. Dan
plotseling is de Vesuvius en het land rond Napels uit mijn gezicht verdwenen …
Wéér ben ik alleen in een grot. ‘(De Graaf van St.Germain in :La Sainte
Trinosphia, een inwijdingsweg’, sectie 2.)
Een ontscheping op diospolisdag
Johan de Kler
Het was een druilerige lentemorgen van het jaar 1885. De
laaghangende nevels tegen de nog verre heuvels van Pozzuoli waren nog niet
opgetrokken voor de stralen van de zon, die nu nog laag boven Pompeï stond. De
baai van Napels vertoonde een glad wateroppervlak, waarover het kleine
stoomschip Pehio langzaam een grote, V-vormige voor trok, op weg naar de nog
onzichtbare aanlegplaats. Een nieuwsgierige, doch lawaaiige zwerm meeuwen hing lui
boven het kielzog. Er was geen haast. Men had een voorspoedige reis vanaf
Alexandrië achter de rug. Bovendien was het donderdag 23 april, de feestdag dus
van St. George van Diospolis, de soldaatmartelaar, zoals de kapitein net
uitlegde aan een huiverende mevrouw Blavatsky, die de plooien van haar geliefde
Kasjmir-sjaal wat dichter om de schouders trok. Hij zette de machine kamer
telegraaf op ‘Dead-slow’ en daarna op ‘Stand-by’. Uit de machinekamer klonk
melodieus belgerinkel omhoog bij het ‘begrepen’- signaal. Op een dergelijke dag
pleegde er altijd vertraging te zijn bij het vastmaken, wist hij uit ervaring.
Mevrouw Blavatsky knikte, wat afwezig. ‘Hoe toepasselijk’
dacht ze bij zichzelf. Oók zij voelde zich als een soldaat-martelaar op dit
ogenblik. Het was fris voor de tijd van het jaar, zeker niet warmer dan 12
graden. Een lang verblijf in India had haar verwend wat klimaat betrof. Hoe was
zij ertoe gekomen om het behaaglijk warme Adyar, gedurende vele jaren haar
vrijwel vaste verblijfplaats, toch weer in te ruilen voor een zwerftocht naar
koelere streken?
Het lot had weer eens met ruwe hand in haar stormachtige
leven ingegrepen. Als ze daaraan terugdacht besefte zij, dat het eigenlijk
volkomen nutteloos zou zijn om lang bij de gebeurtenissen van de laatste tijd
te blijven stilstaan. Een nieuwe taak wachtte haar hier in Europa, dat wist ze
wel heel zeker. Het ging nu om iets, dat ze in India nooit had kunnen afmaken,
of zelfs maar kunnen beginnen. Ook haar gezondheid moest eerst een stuk
verbeteren. Niet voor niets had Franz Hartmann haar op de gehele reis vanaf
India tot hier vergezeld opdat zij steeds een betrouwbare arts aan haar zijde
zou hebben. Bij vertrek uit Adyar had hij daar sterk op aangedrongen, omdat hij
wist hoe delicaat haar gezondheid geworden was.
Verblijf
in Napels
Helena had zich er tenslotte bij neergelegd, ofschoon het
lang niet altijd tussen hen beiden ‘klikte’ en hij haar soms danig op de
zenuwen kon werken. Nu met Napels in zicht, stond haar besluit vast: ze zou
verder reizen zonder Franz, daartoe voelde zij zich best in staat. Nog één ding
zou hij voor haar moeten doen: een verblijf vinden in de omgeving van Napels,
dat geheel aan haar eisen zou voldoen. Onmiddellijk ging ze Franz zoeken en nam
hem apart voor haar instructies. Een paar dagen later bleek hij te hebben
gevonden wat zij zocht: een viertal ruime kamers in een keurig Hotel-pension in
Torre del Greco.
Waaròm H.P.B. een dergelijke plaats prefereerde? Hartmann
begreep niet wat zij dáár in vredesnaam zocht, een vrijwel onbekend plaatsje,
dat men zelfs tegenwoordig met moeite in een reisgids vermeld vindt. Hij had
echter afgeleerd om tegen haar wensen in te gaan. Hij beschouwde haar keuze dan
ook als niets meer of minder dan weer één van haar ondoorgrondelijke grillen
die voor gewone mensen nu eenmaal moeilijk te volgen waren. Hij voelde het als
zijn taak Helena daar veilig te installeren. Daarna kon hij met een gerust hart
doorreizen naar zijn familie in Duitsland. Voor ons blijft nog steeds de vraag:
wát zocht H.P.B. precies in Torre del Greco? Was het misschien de nabijheid van
het aloude Cumae?
De
verborgen tempel van Cumae
Cumae ligt eigenlijk nog wel aan de baai van Napels,
westelijk van het moderne centrum daarvan, aan de zeekust, ten zuiden van
Marina di Licole. Door de toeristen is het een vrijwil vergeten gebied.
Iedereen gaat wel naar het nabije Pozzuoli, waar vlakbij men de warmte van de
gloeiende lava door de schoenzolen heen kan voelen en men bijna stikt door de
hitte en de stank van de zwaveldampen. De ruïnes van Cumae dateren uit de tijd
van ca. 1130 jaar vóór Christus, toen de Griekse beschaving zich ook over het
zuidelijk deel van Italië uitstrekte. Destijds heette Napels anders:
Parthenopae, wat betekent: Stad van de Maagd (*). In de oudheid was Cumae een
heilig centrum voor Chthonische inwijdingen ( ‘Chthonisch’ wil zeggen: op het
Aardrijk betrekking hebbende, met een speciale nadruk op het begrip:
Onderwereld.)
(*) Die Maagd was natuurlijk Pallas Athene en niet de R.K. Maria.
De
onderaardse beproeving
Degene die wilde worden ingewijd, moest bereid zijn om
lijfelijk af te dalen in de Onderwereld, daarin doordringende, om een
verschrikkelijk oordeel te ondergaan. Naast verschillende tempels bovengronds
had men daartoe in Baia ook ondergronds een Heiligdom gebouwd, met
toegangstunnels die slechts tot stand gekomen kunnen zijn door en moeizaam
graaf- en breekwerk van vele levens. De ondergrondse tempel was slechts
bereikbaar langs een zeer nauwe gang, een tunnel eigenlijk, die over een
afstand van honderden meters, gaandeweg dieper en dieper in de aarde
doordrong.(*) Deze gang, slechts 53 cm breed en 1 m 85 hoog, was voorzien van
500 nissen, waarin olielampjes geplaatst konden worden, die een walmende
verlichting gaven. Aan het einde van deze gang passeerde men links een bijna
verborgen deur. Even voorbij deze geheime poort begon de gang iets sterker te
dalen. U begrijpt wel, dat de hitte ondertussen bijna ondragelijk was geworden.
Plotseling stond de kandidaat nu voor een rivier…de Styx !
(*) Het begin van deze gang is exact 400 voet lang en nauwkeurig
georiënteerd op de richting waarin de zon opgaat op de langste dag van het
jaar.
Door een grotachtige holte in het gesteente stroomde hier een
watermassa, gevoed door twee warmte bronnen. De dampen van het warme water maakten
het moeilijk de overkant te onderscheiden. Weldra zag de kandidaat een bootje
waarin een veerman hem klaarblijkelijk zat op te wachten. Van de overkant klonk
een woedend geblaf van een hondachtig wezen, dat toch al over zijn toeren was
door de benauwende hitte. Gelukkig bedaarde het beest wat, zodra hij in het
naderende bootje zijn baas herkende. De bijgevoegde tekening zal de situatie
voor u iets duidelijker maken. De kandidaat onderging dit alles waarschijnlijk
niet geheel nuchter, omdat hij vooraf verscheidene dagen had gevast, waarna
hij, voor de afdaling bovendien heilige wijn gedronken had. De hemel alleen
weet wat er nog meer in die wijn zat…
(afbeelding hieronder: ‘Het onderaardse Tempelcomplex in
Malta’)
De
sybille ging in het rood gekleed
Het is best mogelijk, dat hij niet meer in staat was om het
aantal hoofden van de Hond met wetenschappelijke nauwkeurigheid vast te
stellen. Aan de overkant van de rivier bevond zich een trap, die met een bocht
naar links omhoog voerde. De kandidaat volgde hier een Sybille, die volgends de
overlevering in het rood gekleed zou zijn. Aan het einde van de trap (geheel
rechts in de figuur) betraden zij de tempel, gewijd aan de Godin Persephoné, de
Godin van de Onderwereld.
Hier legde de kandidaat zijn offergave neer in een nis aan
zijn rechterhand, voordat hij de tempel betrad. De offergave zou hebben bestaan
uit een tak Mistletoe. Over het verdere ritueel is niet veel bekend, alleen
weten wij, dat de terugweg vanuit de tempel ging via de linkeruitgang van de
tempel en de geheime deur, zodat men de tunnel bereikte zonder de Styx nogmaals
te gebruiken. Waarschijnlijk had de Styx één-richtingsverkeer, althans voor
kandidaten.
De
zonden van Napels
Was H.P.B.’s keuze op Torre del Greco gevallen wegens de nabijheid
van Cumae? Het is natuurlijk zeer goed mogelijk, maar wij geloven het toch
niet. Eerder moet het waarschijnlijk gezocht worden in de nabijheid van de
vulkaan de Vesuvius en de dramatische ligging van Torre del Greco midden op een
ruim 10 m dikke lava laag, onderaan een van de steilste hellingen naar de
dreigende, bovenaan geplaatste vulkaanmonding. Al menige lavastroom was hier
omlaaggevloeid, gepaard gaande met plaatselijke aardbevingen. Bij het volk werd
dit alles gezien als een straf van de hemel. Aangezien Napels nu eenmaal niet
bepaald een reputatie van heiligheid had, nam men aan dat het ongelukkige Torre
del Greco maar moest boeten voor de wandaden van Napels. Het spreekwoord zei
dan ook: “Napoli fa i peccati e la Torre la paga”.( Napels begaat de zonden en
de Toren moet ervoor boeten.)
Waarschijnlijk werd hierbij gedacht aan de onheilspellende
Torenfiguur uit het Tarot-spel. Daarbij komt nog, dat Torre del Greco nagenoeg
halverwege enerzijds Herculaneum ligt (noordwestelijk ervan) en Pompeï (zuidoostelijk
ervan) anderzijds. Deze twee plaatsten, die in de oudheid op dezelfde dag ten
offer vielen aan het niets ontziende geweld van de Vesuvius, moesten bij Helena
wel het besef oproepen, dat zij op dat ogenblijk eigenlijk in een analoge
positie verkeerde, omdat zij door veel van haar zogenaamde ‘vrienden’ in de
steek was gelaten bij de moeilijkheden waarmee de Theosophical Society toen te
maken kreeg, en waarbij zijzelf voor het weer op orde brengen van de zaak in
haar eentje moest opdraaien.
Het
occulte krachtveld
Mevr. Blavatsky kende Italië vrij goed. Bijna 20 jaar geleden
was zij er immers eveneens geweest. Daarom wist zij beter dan wie ook dat de
omgeving van Napels beschikt over een occult krachtveld van hoge orde. Vooral
de streek tussen Pompeï en Herculaneum heeft op dat gebied zeer bijzondere
eigenschappen. Psychisch gevoelige mensen kunnen dit zonder moeite vaststellen.
Er hangt een zeer bijzondere sfeer door de astrale invloeden van schrik en
ontzetting die bij duizenden bewoners ontstonden tijdens de uitbarsting van de
Vesuvius in dat noodlottige jaar van 79 na Chr. Deze intense emoties van velen
zijn bijna onuitwisbaar verbonden met de bodem. Dit kan er dan ook de oorzaak
van zijn dat velen hier telkens maar weer incarneren, gevangen door diezelfde
astrale banden waar zij zich maar heel moeilijk en geleidelijk van kunnen
losmaken. Op deze wijze vormt er zich plaatselijk een astrale ‘poort’ naar de
meer subtiele gebieden die de aarde omringen. Dat betekent, dat personen zoals
Mevr. Blavatsky, beschikkende over sterke psychische vermogens, hier
gemakkelijker bereikbaar zijn voor inspiratieve invloeden. Vooral in de lente,
rekening houdende met de breedtegraad van ca 40 graden N.Br., is de tijd
gunstig voor meditatieve verbinding met de sfeer van Prithivi Tattva, die dan
beweegt tussen een Saturnus-invloed overdag en een Venus-invloed ’s nachts, als
men de Tattva-leer mag geloven. Stellig heeft Helena niet al te veel excursies
over het terrein volbracht. Wat Cumae betreft: de afstand was te groot.
Bovendien dateren de opgravingen daar pas van 1962. Ook nu is de Styx nog niet
wat hij eens geweest is, want een of andere Romeinse Keizer liet eerst de
bossen rondom de tempels kappen om aan hout te komen voor de vlootuitbreiding
met een smaldeel triremen, en daarna nog de ondergrondse tempel volstorten met
puin.
Het gevolg is helaas, dat de waterspiegel van de Styx is
gestegen, zodat u niet meer met een bootje de Styx kunt oversteken als U dat
soms in gedachte had.
(NB: de watertemperatuur
daar, ca 50 m onder de grond is meestal boven de 6 graden C), (duikerpak
meenemen).
In Pompeï waren de opgravingen wel al zo’n 20 jaar met kracht
ter hand genomen en in Herculaneum waren enkele toegangen reeds vrijgemaakt
naar de onderaardse ruimten, maar toch zal ook daarvan door Helena wel
nauwelijks gebruik gemaakt zijn. Het ging haar vooral om de rust en de sfeer,
die heel geschikt bleek om haar werk aan het boek ‘Vanuit de grotten en jungles
van Hindostan’ te beëindigen. Ze had trouwens af en toe behoorlijk last van
reumatiek, zodoende kwam er ook weinig van wandelen op de hellingen van de
Vesuvius of langs de kraterrand. Er was trouwens in dat grijs verleden niet
eens een stoeltjeslift naar de krater. Kunt u het zich voorstellen! Zeer
waarschijnlijk was het dus veeleer het gebied van Torre del Greco zelf dat
haar, bewust of onbewust aantrok. Laten we eens kijken of de leer van Sephariel
over de geo-aequivalente plaatshoroscopen ons iets meer kan vertellen.
Hieronder het resultaat.
Zoals u ziet, staat Pluto net boven de horizon. Welnu: Pluto
wordt wel als het symbool van de Geheime Leer (*) beschouwd! Nu komt er even
iets dat een heel klein beetje opletten vergt: behalve het MC = Midhemel,
bestaat er nog zoiets als het Zenith.
(*) Zie b.v. Manly P. Hall: Astrological
Keywords, pag. 138
De
toren van de geketende vrouw
Het Zenith staat altijd loodrecht boven u, in tegenstelling tot het MC, dat zelden vlak boven u staat, of u moest ergens op aarde bevinden waar de Ecliptica ook loodrecht boven u staat, zoals bij de evenaar. In het spraakgebruik vinden wij de uitdrukking nog terug: hij of zij is ‘onder een bepaald gesternte geboren’? Dat gesternte stond dan inderdaad vrijwel loodrecht boven de wieg van de betrokkene. Langzamerhand is dat begrip eigenlijk verwaterd en denkt de in astrologie geïnteresseerde leek alleen nog maar in termen van het zodiakale teken waarin de zon stond.
De geheime cirkel door vijf heilige plaatsen
Maar daarmee zijn wij nog niet aan het einde met de bijzondere
situatie van de heilige plaats Cumae. Deze oude tempelstad vormde n.l. een deel
van het uitgebreide Griekse tempelsysteem van de oudheid. De verschillende
tempels vormden een netwerk, niet alleen organisatorisch, maar ook geografisch!
Trekt men een rechte lijn vanuit Cumae naar de tempels van Delphi, dus
definieert men aldus een grote cirkel rond de aarde, dan ontdekt men, dat de
voorzetting van deze lijn naar de kant van het Midden-Oosten, eerst loopt over
Patmos, waar Johannes de Openbaring schreef, maar óók over Jeruzalem!
Dezelfde lijn gaat ook nog dwars door de Bermuda-driehoek en dicht langs het ruimtevaartcentrum Cape Caneveral in Florida, met andere woorden langs het punt van waaraf de mensheid haar eerste poging deed om een ander hemellichaam te bereiken en daarin ook slaagde, gezien een aantal succesvolle Maan- expedities.
(wordt
vervolgd)
~~~~~~~~~~~~~~~~
Goedheid
De Goedheid in woorden brengt vertrouwen teweeg
De Goedheid in het denken diepte,
De Goedheid in het weggeven liefde.
~ Lao Tze ~
Geen opmerkingen:
Een reactie posten